تفاوت چربی احشایی و زیر پوستی

تفاوت چربی احشایی و چربی شکم بسیار مشخص است. چربی احشایی چربی شکمی است که در عمق حفره شکمی شما قرار دارد.. اندام های مهمی از جمله معده، کبد و روده شما را احاطه می کند. این نوع از چربی با چربی زیر پوستی متفاوت است. چربی احشایی در واقع برای سلامتی شما خطرناک تر است. رژیم غذایی و ورزش بهترین راه برای جلوگیری از تجمع چربی احشایی است.

چربی احشایی چیست؟

چربی احشایی نوعی چربی بدن است که در اعماق دیواره های شکم شما قرار دارد و اندام های شما را احاطه کرده است. برخی از سطوح چربی احشایی سالم هستند و به محافظت از اندام های شما کمک می کنند. با این حال، چربی احشایی بیش از حد می تواند برای سلامتی شما خطرناک باشد. چربی احشایی گاهی اوقات “چربی فعال” نامیده می شود زیرا نقش فعالی در عملکرد بدن شما دارد. چربی احشایی بیش از حد می تواند منجر به مشکلات جدی سلامتی مانند دیابت، بیماری قلبی و سکته شود.

تفاوت بین چربی احشایی و چربی زیر پوستی چیست؟

چربی زیر پوست چربی است که درست در زیر پوست شما ذخیره می شود. این نوعی از چربی است که می توانید بین انگشتان خود فشار دهید. چربی احشایی متفاوت است. چربی احشایی در پشت عضلات شکم شما قرار دارد و قابل مشاهده نیست. معده، کبد، روده ها و سایر اندام های شما را احاطه می کند. چربی احشایی و چربی زیر جلدی هر دو نوع چربی شکم هستند.

علائم چربی احشایی چیست؟

شکم در حال رشد واضح ترین علامت چربی احشایی است، اما می تواند نشان دهنده چربی زیر جلدی نیز باشد. برخی از مطالعات نشان می‌دهند که اگر شکم شما به شکل سیبی بیشتر از گلابی شکل باشد، ممکن است چربی احشایی بیشتری داشته باشید.

بیشتر بدانید: معرفی ویتامین های محلول در چربی

چه چیزی باعث ایجاد چربی احشایی می شود؟

عوامل ژنتیکی و محیطی میزان چربی احشایی شما را تعیین می کنند. ژنتیک شکل بدن شما و نحوه ذخیره چربی احشایی را تعیین می کند.

اما عوامل محیطی مانند رژیم غذایی و ورزش نیز نقش کلیدی دارند. یک رژیم غذایی نامناسب با مصرف زیاد غذاهای چرب و کربوهیدرات ها (قند) و یک سبک زندگی غیر فعال، بلوک های ساختمانی را برای افزایش چربی احشایی فراهم می کند.

با این حال، استرس نیز یک عامل است. استرس هورمونی به نام کورتیزول را در بدن شما فعال می کند. کورتیزول بیشتر پاسخ “جنگ یا گریز” بدن شما را فعال می کند، که باعث ذخیره شدن چربی احشایی بیشتری می شود.

چربی احشایی چگونه اندازه گیری می شود؟

چربی احشایی حدود 10 درصد از چربی بدن شما را تشکیل می دهد. شما می توانید با محاسبه درصد کل چربی بدن و سپس کاهش 10 درصدی، میزان چربی احشایی خود را بفهمید. اگر درصد چربی بدن شما بالاتر از حد توصیه شده باشد، محدوده چربی احشایی شما نیز همینطور خواهد بود.

چند روش برای اندازه گیری چربی بدن وجود دارد:

اندازه گیری دور کمر

یک متر نواری را به دور کمر خود درست بالای استخوان های لگن بپیچید. برای زنان، 90 سانتی متر یا بیشتر به این معنی است که شما در معرض خطر مشکلات سلامتی ناشی از چربی احشایی هستید. برای مردان، این عدد 102 سانتی متر یا بیشتر است.

نسبت دور کمر به باسن

اندازه کمر و سایز باسن خود را اندازه بگیرید (یک متر را دور پهن ترین قسمت باسن خود بپیچید). اندازه کمر خود را بر اندازه باسن خود تقسیم کنید. نسبت دور کمر به باسن بالاتر از 0.85 در زنان و 0.90 در مردان نشان دهنده چاقی شکمی است.

شاخص توده بدنی (BMI)

BMI چربی بدن شما را بر اساس قد و وزن شما اندازه گیری می کند. BMI 30 یا بیشتر (در مردان و زنان) نشان می دهد که شما ممکن است اضافه وزن داشته باشید و سطح چربی احشایی بالاتری داشته باشید.

نسبت قد به دور کمر

اندازه کمر خود را بر قد خود تقسیم کنید. نسبت سالم بیشتر از 0.5 (در مردان و زنان) نیست. نسبت قد به دور کمر نیز گزینه ی مناسبی برای سنجش است. روش های دیگر در تشخیص چربی احشایی و زیر جلدی دقیق نیستند.

چگونه از شر چربی های احشایی خلاص شوید؟

بهترین راه برای از دست دادن چربی احشایی، حفظ یک سبک زندگی سالم است. شما می توانید با تمرکز بر روی همان رژیم غذایی و برنامه های ورزشی که به کاهش وزن و کاهش کل چربی بدن کمک می کند، سطح چربی احشایی خود را کاهش دهید. راه های کاهش چربی احشایی عبارتند از:

ورزش

باید سعی کنید حداقل 30 دقیقه در روز ورزش کنید. این عامل می تواند شامل تمرینات کاردیو یا قدرتی باشد. یک تمرین محبوب، تمرین  با شدت بالا است. چرخه تمرینات بین تلاش های شدید و ریکاوری سریع است. تمرینات مقاومتی و هوازی نیز مهم است که می تواند به شما در سوزاندن سریعتر چربی کمک کند.

رژیم غذایی سالم داشته باشید

یک رژیم غذایی سالم شامل پروتئین های بدون چربی، غلات کامل، لبنیات کم چرب، میوه ها و سبزیجات است. سعی کنید چربی های ترانس، قندهای تصفیه شده، سدیم و غذاهای فرآوری شده را محدود کنید. رژیم های کم کربوهیدرات مانند رژیم کتوژنیک (کتو) می توانند با آموزش بدن برای سوزاندن چربی به عنوان سوخت به جای کربوهیدرات، به کاهش چربی احشایی کمک کنند.

روزه داری متناوب

روزه داری متناوب یک استراتژی کاهش وزن است که شامل گذراندن دوره هایی از خوردن و نخوردن است. ممکن است به کاهش سطح چربی احشایی شما کمک کند.

 خواب

شب خوب بخوابید. نداشتن خواب کافی ممکن است خطر چربی احشایی اضافی را افزایش دهد. شما باید سعی کنید حداقل هفت ساعت در شب بخوابید.

استرس خود را کاهش دهید

استرس هورمونی به نام کورتیزول را در بدن شما فعال می کند. کورتیزول بیشتر پاسخ “هیجانی” بدن شما را فعال می کند، که باعث ذخیره چربی احشایی بیشتر می شود. یوگا را برای کاهش سطح استرس خود امتحان کنید.

مصرف الکل خود را محدود کنید

نوشیدن بیش از حد الکل ممکن است میزان چربی احشایی ذخیره شده در بدن را افزایش دهد.